«КЕРАКСИЗ» СОВҒА
Вокзал. Ҳар доимгидай шовқин-сурон. Поездлар кимларнидир олиб келяпти-ю, бошқа бировларни узоқ-узоқларга олиб кетяпти. Бу ерда ҳеч ким муҳим эмас.
Мен ҳам ўз поездимни кутяпман. Ёнимда ўтирган икки хотин тинмай жаврамоқда. Эшитмаслик учун қулоқни ёпиш ноқулай. Беихтиёр уларнинг суҳбатига қулоқ соламан.
— Уйимизда китоб кўплигидан эркинроқ нафас олиб бўлмайди.