Пайшанба
23-Октябр 2025
«Кутиш хонасида ўтирганимда шифокорнинг онамга секин пичирлаётганини кўрдим. Тахминимча, у қон таҳлилимнинг натижалари ҳақида сўзлаётган эди. Бир ҳафта ичида бу ерга учинчи марта келишим эди ва мен ҳам асабийлашар, ҳам қўрқардим. Мен ўйлаган нарса содир бўлгандек эди...»
Саҳар — узоқдан азон овози эшитилмоқда. Аҳён-аҳёнда уйдаги хўрозлар ҳам шукрона билдиргандай қичқиради.
— Қўйинг домла, ўзим юваман. Йўқ-йўқ... Майли. Сизга хизмат бўлади-да энди. Қўлларим қорамойга булғанмаганда ўзим ювардим. Сал оздан қуйинг домла.
«Онанинг кўнгли — болада, боланинг кўнгли — далада, деб шуни айтса керак-да. Йўқ, боласи тушмагур меҳрсиз эмас, ҳар ҳафтада бир марта бўлса-да мени йўқлаб туради.
Деразанинг рўпарасида, йўлнинг нариги томонида шохлари узайиб кетган бир туп нашвати бу йил ҳам юкли бўлди. Довулда синган бир ён шохчаси ерга бошини қўйса-да, танага ёпишган пўстлоғидан жон олиб, мевалари етилган сайин новдалари пастига эгилиб мажнунтолга ўхшаб қолди.
— Ҳой, ер ютгур, укангга қарамайсанми? Қаерларда санқидинг, даданг келсин, бир адабингни бердирмасамми...
Қишлоғимизга тўйга боргандим. Тўй бўлаётган хонадоннинг етти болорли меҳмонхонасида гурунг авжга чиқиб турган эди. Ташқаридан баковулнинг:
— Ойбика-а-а...
Панжарага суянганча, хаёлга берилган қизча тарбиячисини кўрган бўлса-да, пинагини бузмай, бир нуқтага тикилиб тураверди. Қизчанинг эътиборини ўзига қарата олмаган тарбиячи ўпкалаган бўлди.
Совлиқ ҳомиласи уч ойлик бўлгач, ўн кун шувоқзорда боқилади. Шунда тери сифатли, гули қаттиқ бўлади.
Икромнинг ҳовлиси қишлоқнинг чеккасидаги уйлар бир томонлама жойлашган кўчада. Катта йўлдан уйларгача бўлган, ҳужжатларда «зеленая полоса» деб юритиладиган бир парча ерни одамлар ўзларига томорқа қилиб олишган.
Улар автобусга орқа эшикдан кириб келишди. Олдинда катта сумка кўтарган кичик жуссали кампир. Орқада баланд бўйли, сариқ сочларини текис қирқиб, елкасига ташлаб олган чиройли жувон.
Ширин буви етмиш саккиз ёш бўлишига қарамай, анча бардам ва бақувват эди. Аммо фалокат оёқ остида экан. Тўсатдан йиқилиб тушди-ю, шу бўйи қайтиб турмади...
Шифохонага кўниколмаётган Зумрад набирасини бағрига босганча ташқарига чиқди. Илиқ ҳаво элитдими ёки баҳор эпкини ғулув солганми, шифохонанинг қулаб тушган девори олдидаги майсаларга термилиб, ўйга толди...
— Ойи, бугун сут сотишга мениям обкетинг!
— Ҳали кичкинасан. Чарчаб қоласан.
Май ойининг бешинчи санаси эди, лекин қари Баруни олиб кетишга ҳали ҳеч ким келмади: унинг эса, гарчи келини Видья зўрға гаплашса ҳам, неваралари умуман қулоқ солмаса ҳам, ростини айтганда, ҳеч қаерга кетгиси келмасди. Бару журъат тўплаб, ўғли Картар Сингхга:
Хориижий мамлакатларда кенг нишонланадиган, арчасиз ўтмайдиган «Рождество» 31 декабрь куни Янги йил байрамига уланиб кетади. Ҳар бир хонадон арча ясатади, чироқлар билан уйи атрофини безатади.
Латвиянинг Рига шаҳри марказида бутунлай қайта ишланадиган чиқиндилар – пластмасса, шиналар, электр чироқлардан ясалган ноодатий 9 метрлик арча ўрнатилди.
Жисми ва руҳи соғлом бўлган одамгина том маънода ўзини бахтли ҳис эта олади. Негаки, инсон учун энг катта бахт ва бойлик саломатлигидир.
Ботирали ШОДИЕВ, Олий Мажлис Қонунчилик палатаси депутати, ЎЭП фракцияси аъзоси:
Жадид бобомиз Беҳбудий бир неча мамлакатларнинг таълим тизимидан хабардор инсон сифатида миллатнинг юксалиши, юрт тараққиёти ва равнақи, инсон камолоти учун асосий жиҳат маориф эканини чуқур мулоҳаза қилган эди.
Ҳар куни атрофимизда юзлаб, минглаб ҳодисалар содир бўлади. Уларнинг баъзисига шунчаки кўз югуртиб ўтамиз, бошқаларини эса унутиб юборимиз. Бироқ айрим воқеалар борки, юракка муҳрланади, одамни чуқур ўйга солади.
Иккинчи жаҳон урушининг тугаганига 80 йил тўлди. Бу анча узоқ муддат. Бир инсоннинг умридай, эҳтимол ундан ҳам ортиқ. Лекин ўша машъум урушнинг мудҳиш асоратлари ҳали-ҳамон ўчгани йўқ.
• Азим Тошкентнинг Олмазор тумани «Юқори Себзор» маҳалласида 83 ёшли, Ўзбекистон халқ устаси Маҳмуджон Мамажонов яшайди. Табаррук ёшда ҳам меҳнат қилишдан бир лаҳза тўхтамаган ҳунармад уста меҳнатга муҳаббати йўқ одамни бой яшашга рағбати йўқ одам, деб ҳисоблайди.
