Қиз кафеда ўтирар эди. Бегона йигит ёнига келиб:

— Яхши қиз, танишамизми?

Қиз:

— Менинг йигитим бор.

Йигит:

— Менинг икки қаватли уйим бор. «Captiva»да юраман.

Бирдан қиз йиғлаб юборди.

Йигит:

— Ҳа, нима бўлди?

Қиз:

— Мени йигитим ташлаб кетган...

Эр ишдан келса, хотин йиғлаб ўтирибди.

— Хўжайин, бу кўргиликни қаранг. Сизга атаб торт пишириб, столнинг устига қўйгандим. Очкўз итимиз еб қўйибди!..

Эр таскин беряпти:

— Хавотирланма, гўзалим. Мен ҳозироқ итни ветеринарга олиб бораман.

— Дадаси, биласизми, кўнглим нима тусаяпти... Муносабатларимизда илгари мавжуд бўлган шоироналик, учрашувлар ва ваъдаларни! Мени худди олдингидек латофат билан учрашувга таклиф қила оласизми?

— Нега қила олмас эканман. Мана, марҳамат. Бугун кечаси соат ўнда  ошхонада сирли учрашувга кел. Сени чойга таклиф қиламан!

Узоқ йиллар узилишиб кетган синфдошлари билан учрашувдан қайтган эридан аёли сўрай бошлабди:

— Азаматни кўрдингизми?

— Ҳа, у хумпар катта прокурор бўлиб ишлаётган экан.

— Ботир-чи? У қалай? — У тентак бош шифокор лавозимига кўтарилибди.

— Сардор? — Э, у лапашанг тадбиркорликни бошлабди!

Хотин: Єачон сиз ҳам хумпар, тентак, лапашанг бўларкинсиз-а..?

— Дўхтир бўлмоқчи эдинг, тайёргарлик кўряпсанми?

— Албатта, ҳар куни реклама кўряпман!

— И-е, рекламанинг ўқишга нима алоқаси бор?

— Нега энди?! Мана, истаган касалингни айт, нима даво бўлишини дарров айтаман, бел оғриса «кюпен-гел», томоғинг оғриса, «фалимент»... Хуллас, реклама кўрсанг, ўқиш ҳам шарт эмас!

— Қадримга етмадингиз, энди мендақасини топиб бўпсиз!..

 — Бекор айтибсан, мен энди сендақасини излаб бўпман!..

Эр-хотин тушлик қилиб ўтиришганда уришиб қолишди. Тарелкалар, енгил стуллар парвоз қила бошлади. Қўшнилар ваҳимага тушиб қолишди.

— Донолар доноси, айтингчи, ҳалол одамни сотиб олиш мумкинми? — Сотиб олиш қийин. Аммо уларни осонгина сотиб юбориш мумкин.

Эр: — Мен сенга мўйна ёқали пўстин совға қилдимми? Хотин: — Қилдингиз! — Мен совға қилган этикда маза қилиб ишга бориб келяпсанми? — Келяпман! — Шундоқ экан, ўғлингни боғчадан олиб келгани ўзинг боравер! — Сиз борсангиз, нима, оҳорингиз тўкилиб қоладими? — Нимада бораман?! Сен совға қилган пайпоқда бораманми?!

— Қани, болам, тур. Бугун дала-ҳовлига картошка қазигани борамиз.

— Саҳарда-я!

— Ҳа, саҳарда, нимқоронғи, картошка қазиб олишга жа қулай пайт...

— Ахир, бизнинг дала-ҳовлимиз йўғ-у, дада. Картошка экиб қўйган жойимиз ҳам бўлмаса...

— Нима, дала-ҳовлимиз бўлмаса, картошка экиб қўймаган бўлсак, биз картошка емаслигимиз керакми?..

— Менга қара, Акмал, сен мушук ҳақида ёзган иншо акангники билан бир хил-ку. Буни қандай тушунса бўлади?

— Нимасини тушунмайсиз? Уйимизда фақат биттагина мушук бор-ку...

Тўртинчи синф боласи дадасига деди:

— Дада, кўзингизни юмганча имзо қўя оласизми?

— Ҳаракат қилиб кўраман!

— Унда кўзингизни юминг.

Бола кундалигининг керакли жойини очиб, дадасининг олдига қўйди. Отаси кўз юмганча қўл қўйди. Бола қойил қол­ди:

— Беш кетдим, дада! Сиз — суперсиз!

— Яхшиям сиз борсиз, устоз. Шундай оғир кунимда ёнимда туриб мадад бўляпсиз. Мен сизга ишонаман.

— ...Аммо, азизам, эрингиз ҳозирча жонлантириш бўлимида... Озгина сабрли бўлайлик.

— Ойижооон! Эртага ота-оналар мажлиси бўларкан! Борасизми?

— Йўқ! Жонга тегди!

— Нимаси жонга тегибди?

— Ота-оналар мажлисингни биламан! Ундан кўра шу пулга Парижга бориб келамиз!

Хотин эрига суратни кўрсатиб:

— Мана шу болани кўр­япсизми?

— Кўряпман, нима қипти?

— Шу болани кеч олтиларда болалар боғчасидан уйга олиб келасиз.

— Э, хотин, боланг боғчага борадиган бўлиб кетганми?