Терговчи гувоҳни сўроқ қилмоқда:

— Сиз жабрланувчи Ҳамидни дўппослашаётганини кўра туриб, ёрдам бермай, индамай ўтиб кетгансиз...

— Нима қилай? Менсиз ҳам ўзлари жуда яхши уддалашаётганди-да!

Самолётда қарға, шер ва бўри кетаётган экан.

Қарға ҳар хил қилиқ қилиб шернинг устидан кулаверибди. Буни кўрган бўри ҳам шернинг устидан кулган экан, шер уни самолётдан улоқтириб юборибди-да, дебди:

— Учишни билмасанг, нима қилардинг устимдан кулиб?!

Бир киши банк дарвозаси ёнида писта сотадиган дўстидан қарз сўраб келибди.

— Узр! Мен қарз бера олмайман. Ўртада шартнома бор, — дебди пистачи.

— Қанақа шартнома? — ҳайрон бўлиб сўрабди дўсти.

— Банк писта сотмайди, мен қарз бермайман...

Икки севишган хиёбондаги ўриндиқда осмонга қараб ўтиришибди. Бирдан йигит дебди: — Вой, қара! Юлдуз учди! Ният қил! Қиз: — Сизга турмушга чиқсам дейман!.. Йигит: — Ие!!! Қайтиб орқасига кетди-ку?!

Хотинининг «Бўлди, мен уйдан кетаман» деган гапига ҳамма эркаклар ҳар хил жавоб қайтаришаркан.

Янги уйланганлар: «Йўқ, ундай қилма! Кечир...» дейишади.

Тажрибалилар хотиржам туриб, хотинининг барча гапларини эшитади.

Ўта тажрибалилар эса хафа, тушкун ҳолатда: «Сен фақат ваъда беришни биласан..!»

Балиқ овидан эр қуп-қуруқ қайтиб келди. Хотини ундан сўради:

— Балиқ қани?

— Балиқми, дарёда!

Кунлар ўтиб, эр бир куни тушда ишдан келиб, хотинига деди:

— Тушликка овқат йўқми?

— Тушликми, кафеда!

— Ойижон, мени даладан топиб келганмисиз? — деб сўради қизча онасидан.

— Йўқ, нега бундай деяпсан, қизим?

—      Нега бўлмаса, акам нуқул: «Сен пишмаган қовоқсан», дейди?

Тиш доктори ҳузурида:

— Бемор, сиз икки соатча овқат еманг.

— Дўхтир, ўзи сизга тўланган пулимдан кейин уч кун овқат емасам керак...

Раҳбар котибасига:

— Қаҳва келтир!

Котиба:

— Қаҳвани Бразилиядан келтириб бўлишган. Мен сизга уни тайёрлаб беришим мумкин.

Раҳбар:

— Шу ақлингни имтиҳонда ишлатганингда, ҳозир қаҳва ташиб юрмасдинг!

Биров хунуккина хотинга уйланган экан, хотини эридан:

— Қариндош-уруғларинг жуда кўп экан, қайси биридан юзимни беркитишни билмай қолдим, — деса, эри:

— Фақат мендан беркитсанг, кифоя! — дебди.

— Хотин, биласанми, газетада ёзишича, бир марта юракдан кулиш кулган кишига тўртта тухумнинг кучини берар экан. Ҳар куни қозон осавермай, болаларни кулдириб ҳам тур, — деди хасис эр.

Бир ҳамкасбимиз ким бизга бошлиқ бўлиб келса, ўшанга мослашади. Аввалги бошлиғимиз итни яхши кўрарди, у ҳам олтинчи қаватдаги уйида ит боқа бошлади. Кейинги бошлиғимиз қизил рангга ўч экан, у қизил кўйлак кийиб, итини ҳайдаб юборди. Навбатдаги бошлиғимиз мўйловли эди. У қизил кўйлагини қизига бериб, мўйлов қўйди.

Яқинда бизга аёл киши бошлиқ бўлиб келди. Э, аттанг, туппа-тузук эркак эди-я!..

— Севара, кеча ишга келмайман дегандинг, келибсан-у?

— Вой, бугун ишга келмай бўладими? Неварам чақиртирган. Сартарошим фақат бугун ишлайди. Қизимнинг боғчасида утренник... шунча ишни уйда бажариб бўладими?

Комиссия келгани яхши-да. Ишлар ўз-ўзидан йўлга тушиб кетади. Комиссия деб супурамиз-сидирамиз. Комиссия деб ишлаймиз, комиссия деб кийинамиз, комиссия деб… Хуллас, яшасин, комиссия!

Келин қайнонасига шикоят қилиб қолди:

— Ойи, ўғлингизнинг қилиқларига ортиқ чидолмайман. Нима қилиб бўлса ҳам ичишни ташлаттирмасак бўлмайди. Маошининг ҳаммасини ичиб битиряпти.

— Қўй, қизим, унақа дема, бўшаган шишаларга совун олиб турибмиз-ку, — деди қайнона.