— Нега машинанг йўқолиб қолганини полицияга айтмаяпсан?

— Ҳо, дарров айтиб нима оламан! Олдин машинамни бўясин, яхшилаб таъмирласин...

Қўйди-чиқди иши судда кўрилмоқда:

— Даъвогар, нима учун эрингиз билан ажрашмоқчисиз?

— Ўтган йили Янги йил байрами куни  аразлаб онасиникига кетиб қолган эди. Кеча — Янги йил байрамида пайдо бўлиб, овқатинг нега совиб қолган, деб мени дўппослади...

Меҳмонхона хўжайини янги келган меҳмонни шахсан ўзи кутиб олди ва сафар сумкасини тўртинчи қаватга олиб чиқди.

— Мана, чой ҳақига! — дея келган меҳмон унга бир дона оққанд берди.

Шунинг учун ҳам меҳмонхона хўжайини ундан ҳужжат ҳам сўраб ўтирмади. Пастга тушиб, қайднома дафтарни очиб ёзиб қўйди: «Габроволик савдогар».

— Дада, сизни телефонга чақиришяпти! — хабар берди шумбола соқол олаётган отасига. Отаси телефонда гаплашиб бўлгач, ўғли сўради:

— Дада, юзингизни эслаб қолдингизми?

— Нима? Юзимни? Нимайди?

— Ойнангиз ўзидан-ўзи синиб қолди...

Рингда ҳакам санай бошлади:

— Бир, икки, уч...

Ерда қулаб ётган боксчининг устози шогирдининг қулоғига шивирлади:

— Саккизгача ўрнингдан турмай ётавер.

— Хўп, — дебди боксчи ётган жойида, — ҳозир соат неча бўлди?

— Менга сизнинг гўзаллигингиз, зеболигингиз, доно-ю, ақллилигингиз ёқади. Хўш, сизга менинг нимам ёқади? — деб сўрабди йигит.

— Менга сизнинг  бошқаларга мана шундай тўғри баҳо бера олишингиз  ёқади.

Габрова хонадони. Ўғилча отасига деди:

— Дада, шу кеча тушимда сиз менга кичкина шоколадча олиб берган эмишсиз!

— Агар ақлли бола бўлсанг, тушингда ундан ҳам каттароғини совға қиламан.

Бир габровалик йигит янада яшармоқчи бўлиб пойтахтга поездда кетаётса, вагонда бирга кетаётган йўловчи сўраб қолибди.

— Қайтишга ҳам чипта олганмисиз?

— Олиб ўтирмадим, — дея жавоб қилди орзуманд йигит, — балки, операция жуда омадли чиқиб, болалар чиптаси билан қайтиш насиб қилар.

Кичкинтой уй шифтини бўяётган отасининг ишини томоша қилаётган эди. Онаси гап ташлади:

— Ўрган, ўғлим, катта бўлсанг, отангга ёрдам берасан.

Бола ҳайрон бўлди:

— Нима, дадам ўшангача ишини тугатолмайдими?

— Ҳайронман... — деди фолбин хола ихлос билан келган одамга, — қарталаримнинг айтишига қараганда, сиз бундан икки йил олдин ўлган бўлишингиз керак-ку?

Келган одам ҳам жавоб қилди:

— Мен ҳам ҳайронман. Билиб беринг-чи, нега ўлмасдан юрибман экан...

— Қўшнижон, ҳозир  одамлар анча олийжаноб бўлиб қолишибди.

— Нега ундай деяпсиз?

— Яқинда мен автобусга чиқаётиб қоқилиб тушдим. Биласизми, одамлар мени босиб кетишмади, устимдан сакраб ўтишди.