Пайшанба
23-Октябр 2025
2-синфда ўқийдиган синглим кечки овқатдан сўнг айтиб қолди:
— Опа, математикадан уйга вазифани сира ишлай олмаяпман, ёрдам берворинг.
— Устозингнинг ўзи яхшилаб тушунтирмадими? — дедим баҳона умидида.
— Тушунтирдику-я, лекин барибир чиқмаяпти-да!
Аввал дангасалик қиляпти, деб ўйладим. Қарасам, йўқ. Ноилож, дафтарни қўлимга олдим-да, мисолларни кўздан кечира бошладим.
— Ё тавба, бунақасини энди кўришим! Мисол тескари ечилган: 30-40=10. Ҳайрон қолдим. Қоидага кўра, 40-30=10 шаклида бўлиши керак эди, шекилли? Мисолнинг оёғи осмонда-ю, боши ерда. Бошқаларида ҳам аҳвол шу.
«Устозиям роса «даҳо» экан-да, бунақасини биринчи марта кўришим», деган ўй кечди хаёлимда. Қизиқ, синглимнинг устози тўрт йил нимани ўқиган экан? Уни мактабга ким ишга олди ўзи? Наҳот билимини синовдан ўтказиб кўришмаган бўлса? Мисолни ҳам «вой-вой»латиб юборибди-ю?!
Кейин мисолнинг «оёғи»ни ерга қайтармоқчи бўлдим, шу баҳонада синглимга ҳам бир-иккита гапни тайинладим.
— Устозингга айт, мисолга шафқатли бўлсин. Бечоранинг оёғини осмондан қилмасин, — дейишимни биламан нақ балога қолдим-да! Синглим: «Устозим тўғри ишлаган, ўзингиз билмаяпсиз», дея ўдағайлади.
«У ҳолда эртагаёқ ўзим бориб, мактаб директорига арз қиламан!» деган қатъий қарорга келдим. Гўё ҳаммасини бир зумда ҳал қиладигандек мамнун бўлиб, бошимни ғоз тутдим. «Э, шошмай тур, ахир, «даҳо» устоз мактаб директорининг ўғли-ку»! Шу ёдимга тушди-ю, тарвузим қўтиғимдан тушди-қўйди. Эҳ, начора. Ҳеч бўлмаса, мисолнинг «оёғи»ни ерга туширишни эпларман, деб математик билимларимни ишга солдим…
Хуллас, соддагина мисолни тўғри ишлашни синглимга ўргатаман, деб икки соат уриндим. Ўхшамаган бўлсаям, бир нарсадан қувондим. Ҳар ҳолда бечора мисол ўнгланиб олди. Қолганига кучим ҳам, вақтим ҳам етмаса керак: ахир, синглимнинг синфида 29 нафар ўқувчи бор. Қолган 28 тасининг дафтаридаги мисолларнинг аҳволи бир хил. Бечораларнинг «оёғи осмонда»!..
Маҳалла фуқаролар йиғинида ишлайман. Иш шундай болалаб кетганки асло сўраманг. Бир зум ҳам тиним йўқ. Кечаси соат ўн иккига яқин уйга келиб, овқат ейишни ҳам насия қилиб ухлагани ётгандим, эрталаб тонг саҳарлаб раис телефон қилиб қолди.
Батафсил
(фельетон)
– Энди, жўражонлар, электр энергетикаси – бу жудаям жиддий нарса-да, – деди электр энергетикаси учун масъул идора бошлиғи Мазарип Қултўраев улфатлари билан суҳбатда. – Айниқса, ҳозирги аёзли кунларда бунинг долзарблиги ҳар қачонгидан ҳам юқори бўлади. Мана мен, куну тун одамларни ўйлайман: светсиз ўтирганлар сон мингта, улар қандай кун кечиряпти, дейман.
Батафсил
Атимбек Порсаевич кечагина катта мажлис ўтказганига қарамай, бугун шошилинч равишда ходимларини яна йиғилишга тўплади.
Батафсил
Маҳалла фуқаролар йиғинида ишлайман. Иш шундай болалаб кетганки асло сўраманг. Бир зум ҳам тиним йўқ. Кечаси соат ўн иккига яқин уйга келиб, овқат ейишни ҳам насия қилиб ухлагани ётгандим, эрталаб тонг саҳарлаб раис телефон қилиб қолди.
(фельетон)
– Энди, жўражонлар, электр энергетикаси – бу жудаям жиддий нарса-да, – деди электр энергетикаси учун масъул идора бошлиғи Мазарип Қултўраев улфатлари билан суҳбатда. – Айниқса, ҳозирги аёзли кунларда бунинг долзарблиги ҳар қачонгидан ҳам юқори бўлади. Мана мен, куну тун одамларни ўйлайман: светсиз ўтирганлар сон мингта, улар қандай кун кечиряпти, дейман.
Атимбек Порсаевич кечагина катта мажлис ўтказганига қарамай, бугун шошилинч равишда ходимларини яна йиғилишга тўплади.
«Эй хумпар! Кап-катта олий маълумотли, бола-чақали одам ёнимга пул деб келишга уялмадингми?..» – менга шундай танбеҳ бераётган, дафтаримдан кўчириб мактабни амаллаб тугатган «иккичи» тадбиркор дўстим олдида бошимни эгиб мулзам бўлиб турар эканман, унга учрашиб хато қилганимни сездим.
Комила стюардессаликка ишга жойлашганидан кейин дастлаб уни Хитойга бориб келадиган самолётга «белгилашди». Шунақа «от бозори»да ишлаб турса, яхшилаб пишиса, озроқ вақтдан сўнг «ответственни» рейсларга ўтказиладиган бўлди.
