Эрталаб ишга шошилаётган Шодивойнинг кайфияти пастроқ эди. У ойнага қараб, тўзғиган сочларини тартибга келтиряпти. Шу пайт хотини  дазмолланган бўйинбоғини олиб келаркан, эри унга қараб, чуқур уф тортди.

Аёл: (хавотир олгандек) Нима бўлди? Бунча уф тортмасангиз?

Эр: (ночор аҳволда секингина) Туғилган кун...

Аёл: Қанақа туғилган кун? Оиламизда бу ойда туғилган киши йўқ-ку...

Эр: Бошлиқники.

Аёл: Тушунарли, совға олиш керак, денг?

Эр: Ҳа...

Аёл: Неча ёшга чиқди?

Эр: Элликка, бу юбилей дегани, совға ҳам думалоққина бўлиши  керак. Бир нарса ўйлаб топ, хотинжон.

Аёл: Уйдаги янги  чангютгични совға қилинг.

Эр: У ишламайди-ку.

Аёл: Шунча совғанинг ичида чанг­ютгични ишлаш-ишламаслигини текшириб кўрармикан. Балки, у ҳам бошқасига совға қилиб юборар.

Эр: Йуқ, тўғри келмайди, у атайлаб текшириб кўриши мумкин, яна шу баҳона бўлиб ишдан ҳайдаб юбормасин.

Аёл: Топдим, дадаси, қадоғи бузилмаган эркаклар атири бор,  французларники, шуни совға қилинг, барибир фойдаланмаяпсиз.

Эр: Ҳиди қадоғидан ҳам чиқиб турибди, қўланса. Сепиб кўрса, балога қоламан.

Аёл: Унда тахи бузилмаган янги кўйлакни беринг.

Эр: Тўғри келмайди-да...

Аёл: Нега тўғри келмас экан? У ҳам чет элники...

Эр: Гавдасини айтяпман, бошлиғимизнинг ҳозирги аҳволини кўрмагансан, бу куйлак унинг қорнига ёпинч бўлолмайди. Мукофот пулидан мосуво бўлмайин яна...

Аёл: Унда анави гулдонни совға қилинг, ҳали янгидек турибди.

Эр: Маъқул бўлармикан?..

Аёл: Совғанинг зўри — гулдон!.. Доим сизни эслатиб туради.

Эр: Тўғри, маладес хотинсан-да! Аммо гулдон тўғри келмайди.

Аёл: Нега?

Эр: Хўжайиннинг хотинини билмайсан-да, жаҳли ёмон, эр-хотиннинг орасидан гап ўтса, шу гулдон билан хўжайиннинг бошини ёриб қўйса-я, йўқ, тўғри келмайди.

Аёл: У десам, ёқмаса, бу десам, ёқмаса, унда ўзингиз топинг. Мени ишдан қолдиряпсиз. Бўлмаса, ана, шкафда турган биллур гулдонни совға қилинг.

Эр: Ўртасидан  дарз кетган гулдонни айтяпсанми?

Аёл: Билинар-билинмас ёрилган, билинмайди.

Эр: Йўқ, бўлмайди, сен уни билмайсан, у жуда синчков, меҳмонлар кетганидан кейин лупа билан текшириб кўрса, ҳолимга вой.

Аёл: Шу охиргиси, бошқа сўраманг...

Эр: Нима экан? Айтақол....

Аёл: Беш йилдан бери турган туфлини совға қилинг. Ҳали қутисидан олинмаган.

Эр: Маъқул, ишқилиб, нуқсони  йўқми?

Аёл: Пойма-пойлигини айтмаса, бошқа айби йўқ, лекин импортний, оёқда билинмайди...

Эр: Тўхта, хотин, бу... шунча увол — чиқинди нарсалар қаердан йиғилган?

Аёл: Ҳаммаси туғилган кунингизга келган совғалар-ку!

Эр: Ярамаслар! Бунақа совғаларни кимлар олиб келган?

Аёл: Кимлар эмас, ким денг?

Эр: Ким экан у паст?

Аёл: Ким бўларди!?. Ўша бошлиғингиз  Норим Тўраевич-да.

Эр: Вой, номард, мен унга совға танлаб ўтирибман-а. Бўлди, хотин, топдим, ўша пойма-пой туфлини совға қиламан.

Аёл: Ўзи совға қилган нарсани ўзига қайтарсангиз, қандоқ бўларкан?

Эр: Зўр бўлади, жа жойига тушади.

Аёл: Яна ишдан бўшатиб юбормасин.

Эр: Бўшатиб юборса ҳам майли, энди билдим, хотинжон, унинг кимлигини...

Умид ИКРОМ